راندو در معماری و نکاتی برای ایجاد راندو ساختمان

راندو در معماری (به انگلیسی: Rando in architecture) فرایند ترسیم طرح ساختمان با قلم، ماژیک، آبرنگ و غیره است، به نحوی که به معمار کمک می‌کند تا طرح خود را به صورت واضح و واقعی به مخاطب ارائه دهد. به این ترتیب، راندو معماری نقش مهمی در ارتباط طراح با مخاطب دارد. زیرا به مخاطب کمک می‌کند تا با طرح ارتباط برقرار کند و آن را بهتر درک کند. تکنیک‌های مختلفی برای این روش وجود دارد. مثلا در راندو نما، می‌بایست فیگورها را متناسب با محیط، کوچک و ساده و بدون جزئیات بکشیم. برای انجام rando، از مداد رنگی و قلم و مرکب و ماژیک‌های حرفه‌ای استفاده می‌شود. هدف راندو در معماری، ایجاد تصاویری است که فضا، مشخصات متریالی و نورپردازی را بطور ملموس به مخاطب نشان دهد.

راندو در معماری چیست؟

زمانی که یک پروژه معماری را شروع می‌کنیم، قبل از اجرای طرح، یک طرح یا نقشه ذهنی در سر داریم که معمولا جزئیات پیچیده‌ای ندارد؛ این مرحله راندو نام دارد. پس از تکمیل طرح برای ارائه هر چه بهتر پروژه، از راندو استفاده می‌شود. راندو مجموعه روش‌هایی است که جزییات و درک بهتری از پروژه ارائه می‌نماید و طرح را از یک نقشه فنی و خشک جدا کرده و حس و حال فضا را نیز به مخاطب القا می‌کند.

Rando در لغت به معنای “ارائه محصول” یا “محصول نهایی” به گونه‌ای است که بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند. به عبارت دیگر راندو به معنای انتقال تصویر ذهنی مبهم به کاغذ یا صفحه دیجیتال به صورت سه بعدی با جزئیات واقعی پلان معماری است. البته طراحی سه بعدی تنها یک مرحله از فرآیند راندو است. Rando یک واژۀ فرانسوی است. ریشه فرانسوی آن نماینگر تاثیر دانشگاه بوزار می‌باشد. پِرزانته، شاید تعریف صحیح این روش باشد؛ زیرا ارائه هر چه بهتر طرح و چشمگیر کردن آن را نتیجه می‌دهد. راندوی خوب می‌تواند تا حدی به طرح‌ها کمک کند و طراحی‌های نه چندان مناسب، با Rando عالی چشمگیر می‌شوند.

راندو در معماری، نقش بسزایی در ارائه طرح های معماری به کارفرمایان، سرمایه گذاران و سایر مخاطبان دارد. همچنین تأثیر خوبی در بازاریابی و فروش طرح های معماری، مطالعات نورپردازی، سایه و بافت، ایجاد تصاویر سه بعدی و متحرک از طرح دارد. بنابراین، ابزاری ارزشمند برای معماران محسوب می‌شود. زیرا به معماران کمک می‌کند تا پلان و برنامه‌های خود را به بهترین شکل ممکن ارائه دهند.

به طور کلی، راندوهای معماری نقش مؤثری در نمایش و تبیین ایده‌های یک معمار دارند. این طرح‌ها نه تنها بر جنبه‌های ظاهری تأکید دارند، بلکه به عمق مفهوم و کارکرد فضا نیز توجه ویژه‌ای می‌کنند. راندو در معماری به عنوان راهی برای ارتباط بصری و گسترش ایده‌های خلاقانه، نقشی کلیدی در صنعت معماری ایفا می‌کند. امروزه با وجود نرم افزارهای گرافیکی و شبیه ساز، این روش چندان کاربردی نیست؛ زیرا روشی زمان بَر است.

تاریخچه راندو در معماری

Rando به عنوان یکی از ابزارهای مؤثر در نمایاندن طراحی‌های معماری، از دیرباز تاکنون نقش مهمی در فرآیند ایجاد و تبیین ایده‌های معماران ایفا کرده است. این تکنیک که به تصویرکشی از پروژه‌های معماری پیش از ساخت آن‌ها می‌پردازد، به معماران اجازه می‌دهد تا ایده‌های خود را به‌صورت بصری و قابل فهم به کارفرمایان و جامعه معرفی کنند.

تاریخچه راندو در معماری به قرن اول قبل از میلاد برمی‌گردد. ویتروویوس، معمار و مهندس رومی، از راندوهای معماری استفاده کرد. با این حال، امروزه هیچ نمونه ای از این راندوهای ساده باقی نمانده است. البته مجموعه‌ای از طرح های معماری از قرون وسطی موجود است؛ اما آنچه امروزه به عنوان راندو معماری می‌شناسیم در دوران رنسانس ایجاد شد. هنرمندان و معماران مشهوری مانند لئوناردو داوینچی و میکل آنژ برای اجرای طرح های خود از راندو استفاده می‌کردند.

در فرانسه و در مدرسۀ بوزار، Rando جای خود را در نظام آموزشی هنر و معماری گسترده کرد به سراسر اروپا و سایر کشورها رواج پیدا کرد.

در فرانسه و در مدرسۀ بوزار، راندو جای خود را در نظام آموزشی هنر و معماری گسترده کرد به سراسر اروپا و سایر کشورها رواج پیدا کرد. کلمه Rendu در آموزش معماری و هنر در سیستم‌های آموزشی فرانسوی (که تأثیر زیادی بر معماری ایران در دوره قاجار و پهلوی داشت) برای ارائه گرافیکی طرح‌ها به کار می‌رفت. اصولاً واژه راندو (Rando) از زبان فرانسوی و از کلمه Rendu گرفته شده است. در زبان فرانسوی، “Rendu” به معنای ارائه، نتیجه یا نمایش است و در زمینه هنر و معماری به نمایش بصری و گرافیکی یک طرح یا ایده اشاره دارد.

تاریخچه Rando در معماری ایران

دوران پهلوی اول (1925-1941):

تأسیس مدارس معماری مدرن، مانند مدرسه عالی معماری تهران و حضور استادانی که از اروپا بازگشته بودند، باعث ورود مستقیم‌تر تکنیک‌های راندو به معماری ایران شد. وارطان هوانسیان و معمارانی که تحصیلات معماری خود را در اروپا، به‌ویژه در فرانسه، گذرانده بودند، تکنیک‌های راندو در معماری را در تدریس و آموزش‌های خود به کار گرفتند.

دوران پهلوی دوم (1941-1979):

با گسترش آموزش عالی معماری در ایران، مانند تأسیس دانشکده‌های معماری در دانشگاه‌های تهران، ملی (شهید بهشتی)، و هنرهای زیبا، Rando به عنوان بخشی از آموزش طراحی معماری به رسمیت شناخته شد. اساتیدی مانند هوشنگ سیحون، که از دانشگاه‌های اروپایی فارغ‌التحصیل شده بودند، rando را به عنوان یک مهارت مهم در ارائه طرح‌های معماری تدریس می‌کردند. در این دوره، تکنیک‌های راندو به‌ویژه در شیت‌بندی دستی برای مسابقات و ارائه‌های رسمی بسیار مورد توجه قرار گرفت.

راندو در معماری قرن معاصر

راندو به‌ طور خاص در قرن نوزدهم و بیستم میلادی در اروپا و آمریکا رواج یافت. در این دوره، با پیشرفت تکنیک‌های چاپ و تصویرگری، امکان ارائه راندوهای دقیق و زیبا فراهم شد. معمارانی چون فرانک لوید رایت و لوئی کان با استفاده از راندوهای خلاقانه، توانستند دیدگاه‌های نوین خود را در طراحی فضاها و ساختمان‌ها به شیوه‌ای اثربخش منتقل کنند.

در دهه‌های اخیر، با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژیکی و استفاده از نرم‌افزارهای طراحی سه‌بعدی و رندرینگ، Rando به‌ طور چشمگیری تحول یافته است. این تغییرات موجب شده تا معماران بتوانند از پروژه‌های خود، تصاویری واقع‌گرایانه‌تر تولید کنند و به این ترتیب، تعامل و ارتباط بهتری با سرمایه‌گذاران و مشتریان برقرار کنند.

به‌طور کلی، تاریخچه راندو نشان‌دهنده اهمیت این ابزار در فرآیند طراحی و ابداع معماری است. این تکنیک نه‌تنها به تسهیل انتقال ایده‌ها کمک می‌کند، بلکه به معماران این امکان را می‌دهد که خلاقیت و ابتکار خود را در عرصه‌های مختلف به نمایش بگذارند. در نتیجه، از راندو در معماری به عنوان یکی از ارکان اساسی در شناخت و تبیین هنر معماری یاد می‌شود.

چند تکنیک ایجاد راندو در معماری

در ادامه تعدای از تکنیک‌های ایجاد rando در طرح های معماری از جمله راندو آسمان، راندو نما، راندو مقاطع ساختمان و راندو محوطه بیان شده است.

اصول ده گانه در rando آسمان در طرح های معماری

شکل‌های انتزاعی که برای آسمان ایجاد می‌کنید، نباید فرم خاصی را تداعی کند. هرچه خطوطی که برای آسمان می‌کشید، آزادتر و رهاتر باشد، بهتر است. خطوط عمودی، افقی، مورب، ضخیم و نازک عمودی یا افقی از راه‌های مناسب برای کشیدن آسمان‌های انتزاعی است. در زمان ایجاد راندو آسمان در طرح‌های معماری خود، همواره اصول زیر را مد نظر داشته باشید.

1. ترسیم آسمان برای تأکید بر بنا است و نباید در رقابت با آن قرار گیرد.
2. خطوط آسمان می‌تواند برای پرسپکتیوها تداعی کادر کند.
3. بهتر است خطوط آسمان پشت بنا حرکت کند و قسمتی از بنا از خطوط انتزاعی آسمان بالاتر قرار گیرد.
4. کشیدن آسمان در پرسپکتیوهای معماری انتزاعی است و نباید حالت واقعی پیدا کند.
5. تنها کشیدن قسمتی از خطوط انتزاعی آسمان کافی است.
6. خطوط آسمان می‌تواند عمودی و یا افقی کشیده شود.
7. در کارهای معماری، استفاده از عناصر فانتزی مانند خورشید و ماه مناسب نیست و بهتر است آن‌ها را بکار نبرید.
8. سعی کنید در گوشه های بنا، خطوط آسمان بطور کامل به بنا برخورد کند و ناقص رها نشود.
9. بهتر است در قسمت‌های پشت بنا، خطوط آسمان فشرده تر و در قسمت‌های دیگر کم تراکم‌تر باشد.
10. بهتر است خطوط آسمان نامرتب کشیده شوند.

در ایجاد راندو آسمان با مداد رنگی، در پیش زمینه و پس زمینه از رنگ های متضاد استفاده کنید؛ این کار باعث می شود کار شما حجیم و برجسته نشان داده شود. همچنین، به نحوۀ راندوی سطوح دقت کنید.

راندو نما

• فیگورها را در حالتی متناسب با محیط، کوچک و ساده و بدون جزئیات بکشید.
• حفره‌ها را به صورت L شکل، تیره‌تر کنید تا عمق آن‌ها مشخص شود.
• درختانی که خیلی نزدیک هستند، باید تیره‌تر رنگ شوند و یا اینکه بدون رنگ بمانند.

راندو در معماری مقاطع ساختمان

• خط زمین در مقطع می تواند نازک کشیده شود و جزئیات زیادی از اتصال به زمین بنا را نمایش دهد و یا با خطی قوی از زمین جدا شود.
• در رنگ زدن مقطع، ترجیحاً قسمت های داخلی را رنگ نکنید تا ارزش خطی اثر از بین نرود.
• کنج ها و گوشه های بنا با اشیاء و درختان تیره تر گردد.
• در مقطع و نما، آسمان را سبک و ملایم رنگ کنید و توجه داشته باشدید که آسمان حتماً از پشت بنا عبور کند.

راندو آب، آبشار و آبنما برای محوطه سایت

• برای رسم راندو آب، آبشار و آبنما از چند مداد آبی و راندوی تیره به روشن استفاده نمایید.
• برای ایجاد شفافیت، به مقدار خیلی کم از زرد کم رنگ کمرنک استفاده کنید.
• دقت داشته باشید که تصویر در آب، به صورت قرینه نسبت به خود حجم و وارونه کشیده می‌شود.

تفاوت راندو معماری با اسکیس

راندو و اسکیس دو تکنیک مهم در عرصه معماری هستند که هر یک نقش خاصی در فرآیند طراحی و نمایش ایده‌های معمارانه ایفا می‌کنند. این دو مفهوم، با وجود شباهت‌های ظاهری، تفاوت‌های بنیادینی در هدف، روش و کاربرد دارند.

Rando به عنوان یک تکنیک ترسیمی، به اعمال جزئیات و نمای بصری دقیق از طراحی معمارانه اشاره دارد. هدف عمده راندو، ایجاد تصاویری است که علاوه بر انتقال حس فضایی، ویژگی‌های متریالی و نورپردازی را به خوبی نمایش دهد. در واقع، راندو در معماری به دنبال ارائه تصویری نزدیک به واقعیت از پروژه نهایی است تا بیننده بتواند درک بهتری از فضا و عملکرد آن داشته باشد.

از سوی دیگر، اسکیس به ترسیمات سریع و ابتدایی اطلاق می‌شود که به طور معمول به منظور جلب ایده‌ها و مفاهیم به کار می‌رود. این روش بیشتر بر روی ایده پردازی متمرکز است تا به تصویر کشیدن جزئیات! اسکیس به معماران این امکان را می‌دهد که به سرعت افکار خود را بر روی کاغذ بیاورند و در مراحل اولیه طراحی، ایده‌های خام را به تصویر بکشند. اسکیس معمولاً از خطوط ساده و لخت تشکیل شده و به نوعی نمایانگر تفکر خلاقانه و فرآیند طراحی است. با اغراق می‌توان این روش را کمکی برای ایجادbrain storm  دانست، اما طبعا این به تنهایی روش ارزش طراحی خاصی ندارد.

به طور خلاصه، تفاوت اصلی بین راندو و اسکیس در عمق و هدف آن‌هاست. راندو برای نمایش دقیق و واقع‌نمایی طراحی به کار می‌رود، اما اسکیس به عنوان ابزاری برای کشف و توسعه ایده‌ها و مفاهیم اولیه عمل می‌کند. این دو تکنیک، هر یک در جایگاه خود حائز اهمیت‌اند و در هماهنگی با یکدیگر می‌توانند به فرآیند طراحی معماری، غنای بیشتری ببخشند.